başlangıçta boşluk vardı. bu beyaz grafik yüzeyden, aklınıza gelip gelebilecek tüm kodlama sistemlerine kadar nihai bir boşluk. boşlukta sıkışıp kalamazsın. boşlukta oksijen yoktur. boşlukta elektrik, ısı, ses; hiçbiri yoktu.
bu yazının ismini başlangıçta boşluk vardı olarak belirlemeyi çok isterdim: heyhat! gençliğimizi siktiler :) belki de gerçek özgürlük, dünyaya siktir çekmemeyi seçebilmektir be pomelo?
boşlukta iyilik yoktu. boşlukta kötülük de yoktu. boşlukta ses, elektrik, ısı, ışık? ışık denildiğinde aklıma gelen tek şey, deichmann mağazasında beni karşılayan 70x100 üzeri bilmem kaç değere sahip bir şeyma subaşı posteriydi. şimdi sana bunları anlatıyorum da canım pomelom: sen bunları aktarabilecek misin? ve fakat bozulmayacak mısın bir gün cancağzım?
oza, sarışınım. belki de oza'dır adı?
edebiyat parçalanmaz pomelo'm. edebiyat, yapılır. sen edebiyat yapamazsın. sen bir eşik altı büyücüsü olamayacak kadar basit, neredeyse tamamen çekirdeklerinden arınmış ya da arınmış bir narenciye olmanın ötesine asla geçemeyeceksin. sana ahirette bir yer ayarlayıp ayarlamadıklarından emin değilim. çünkü esasında mutluluk, bir el çırpması bile değil. mutluluğun sesini duyamazsın. ben sosyokültürel, sosyoekonomik ve sosyalpsikolojik bir canlı olarak senden daha şanslıyım. google'a attığım küfürlü mailin cevabı hala gelmediyse, büyük olasılıkla gelmeyecektir. ben bir algoritma yazabilirim. sen ise greyfurta benziyorsun.
