Sakinleşmek en sonunda.. Bırakmak her şeyi bir tarafa, odaklanabilmek başka şeylere.. Ve yine bakmak yanıp sönen imleç'e...
Bekliyor gibi yazacaklarımı.. Bekleme salonunda oturup beklemekten sıkılan sinir bozucu bir kadının, upuzun tırnaklarıyla çantasına vuruşu gibi tekrarlanan, telefonda artık pek duymadığım çevir sesi gibi stabil.. Analiz edecek bir şeyler lazım bana.. Eşyalar değil, hareket lazım.. Adapazarı yönünden haydarpaşa yönüne gitmekte olan adapazarı ekspresinin hızı.. Yaklaşırken pesleşen tren düdüğünün sesini duyup doppler'i hatırlamak... Başkalarının seslerini duyup konuştuklarını anlamak.. Çözümlemek, düşünmek... Daha çok düşünmek... Analiz ettikçe düşünmek düşündükçe analiz etmek.. Gerçek dünyadan kaçma eylemini gerçek dünyayı anlayarak gerçekleştirmek.. Hadi otur analiz et şimdi bunu. Yanıp sönen imlece odaklanıp düşün. Vaktimiz var...
Doğru cevap...Kaçtığın, o abarttığın kasvetiyle gerçek dünya değil, abartmaktan kaçındığın gerizekalılığınla, sensin.
-KOCA BİR HİÇ has appeared in the basement-
Isaac'i hatırlatan güzel metaforunu neden kullandığını biliyor musun? Bağımlıymış gibi oynadığın bir oyun olmasının -ki bu analiz etmek için muazzam bir süre demektir- bir etkisi olabilir mi? Sözümona gerçekleştirdiğin analizlerde bu iki karakter arasında bir analoji kurmuş olabilir misin? Sonuçta isaac bodrumda korkularıyla savaşıyor diyebilir miyiz? Diyebiliriz tabiki. En azından bizim isaac-yani bizim görüp, deneyimlerimizle karşılaştırıp, kişiliğimizle bütünleştirerek algıladığımız isaac- bodrumda öcülerle savaşmakta.. Başkalarının görüp duyumsadıklarını, açıklamaya üşendiğim aşamalardan geçirip algıladıkları isaac'ler ne ile savaşıyor peki?
The binding of isaac'i hatırlatan güzel kelime oyununu -hayır canım metafor değil- bir kenara bırakırsak, piyangodan çıkanın gerçekten hiçlik olduğunu düşünmüyorsun değil mi? Yani demek istediğim bir insan koca bir hiç'e nasıl ulaşabilir ki? Eğer ulaştığın bir hiçlik olsaydı bu kadar laf kalabalığı yapabilir miydin? 7 kelimelik bir tümce seni bu kadar düşündürebiliyorsa, hiçlikten başka bir şeyler bulduğuna emin olabilirsin..
-SATORİ has appeared in the basement-
Demek aydınlandığını düşünüyorsun.. Bir bakalım aydınlanmış mısın.. Az önce yazdıklarımla seni övdüğümü düşünüp kendini aydınlanmış zannettin. Farkında değil misin hep aynı şey oluyor. Kendinden bağımsız bir meseleden yola çıkıyorsun, çıkarımlarınla kendini yerin dibine batırıyorsun. Sonrasında kendini yerin dibine batırdığın ve güya her boku anladığın için kendinle gurur duyuyorsun. Sen buna aydınlanma mı diyorsun?!
-URGENT EXIT has appeared in the basement-
Ha bak bunu söylemeyi unutmuşum. Yukarıda saydıklarım gerçekleştikten sonra vakit kaybetmeden bir çıkış yolu arıyorsun. Peki nedir bu acil çıkış kapıları? Belkide atakların senin gizli çıkış yollarındır? Olamaz mı? Olabilir... Sonuçta ödüllendirildin bu ataklar için. Güzel güzel oksijen aldın, serum yedin sevgilinle barıştınız çok mutlu oldunuz sonra.. Pekişmiştir öğrendiklerin.. Hayır canım hiç heveslenme. Yok öyle bir şey. Midene söz geçirmek zorundasın, şu an, şimdi ve sonra...
-INATTENTIVENESS appeared in the basement-
Ve karşınızda bir önceki kadar etkin, insanın - ki bu sen oluyorsun, başkası değil; elini kolunu bağlayan bir silah daha... Keşke odaklanabilseydin. Biraz odaklanıp gerizekalılığını gözardı etmeseydin neler neler başarırdın kim bilir.. Belki de gerizekalı değilsin.. Belkide sergilediğin nevrotik davranışlar dipteki sorunlarından kaçmak için sığındığın bilinçli -veya bilinç dışı- eylemlerdir?
-EQUIVALENCE has appeared in the basement-
Ne yani şimdi gerizekalılıkla nevrotikliği eşdeğer mi tutmalıyız? Bu mu geldi yani aklına... Öğrenmen gereken çok şey var. Fakat bunların arasında en önemlisi aklından geçen ilk gerizekalı düşünceyi radyosfer'e yollamamak... Bu düşünceleri dile getirdiğinde gerçek anlamıyla bir gerizekalıya dönüşüyorsun...
Bak ne diyeceğim. sanırım senin düşünce tarzını - daha doğrusu düşünce aşamalarını çözdüm. Öncelikle bir uyarıcıya maruz kalıyorsun. Bu uyarıcı herhangi bir hareket, diğerlerinin ağzından çıkanlar, görsel işitsel veya yazılı biçimde ifade edilmiş fikirler oluyor genellikle. Daha sonra bu uyarıcıyı zihninde yorumluyorsun. Bu işlemler çok hızlı bir şekilde tamamlandıktan sonra zihnin adeta tehlikenin karşısında donakalan bir sürüngen gibi kilitleniyor.. Kafanın içinde ilahi bir ses beliriyor... Ve bu ses senin ilk düşüncen oluyor. Ulvi mallığın tarafından dile getirilen kutsal gerizekalılık kitabının mukaddes vecizeleri... Tadı vazgeçilmez olsa gerek çünkü dünya üzerindeki her şeyden vazgeçebilen bir insan olarak sen bu vecizelerden vazgeçemiyorsun...
Geçen gün ajandana not ettiğin o ispanyolca cümleyi hatırlıyor olmalısın... La vida no vale nada.. Yaşamak anlamsızdır... Sırf hoşuna gitti diye ve yabancı dilin sana karizmatik gelmesi sebebiyle not ettiğin bir söz. Peki neden karizmatik geliyor bu yabancı kelimeler sana? Aslında kendi dilinde ifade edince de anlamı aynı olan bu anlatım türkçede aynı vuruculuğu hissettirmiyor. Niye? Çünkü sen, kendini dağların zirvesinde gören sen, o pek mühim duygularını günlük hayatında kullandığın dille ifade edilmeye layık görmüyorsun. Öyle kibirlisin ki..
Duygularını ve fikirlerini evinin bir köşesine yerleştirebilseydin, o pek mühim hislerini kadifelerle sarıp sarmalayıp ipekten kuştüyü bir yastığa özenle konumlandırır, olabildiği kadar elegan görünmesini sağlamak için özel olarak ışıklandırılmış bir vitrinde saklardın... Çünkü her ne kadar koyacak bir yer bulamasanda, böylesine sahiplendiğin duygularına ve fikirlerine zerre kadar güvenmiyorsun. Onları daha zengin göstermeye çabalıyorsun çünkü çöp kadar değersiz olduklarına inanıyorsun.. Eğer senin için gerçekten değerli olsalardı sergilemek için bu kadar çaba sarfeder miydin? Ha başka türlüsü olsun istemem. En azından bu vecizeleri baz alırsak gerizekalılığını orda burda açık etmeni kabul edemem.
