Ne zaman kendini bir başkasına adamaktan vazgeçeceksin, o zaman
taşacaksın, içini doldurduğun o bedenden. Bir bedensin. Kırılgan,
güçsüz, tek başına. Bir ruhsun: Sert. Esnek olan kırılmaz..
Beklentiler, beklentileri kovalıyor. İnsanlar insanları. Hisler hisleri.
Gel zaman git zaman unutuyorsun. Kendin olman için terk etmelisin bir
şeyleri. Sen terk ederek var oluyorsun.
Bu güçsüzlük mü? Hayır. Bu kırılganlık veya güçsüzlük değil. Bu acımasızlık. Ama acımasız olmak acınası kılmaz insanı. Acıtmamalı.
Herkes gelir gider bebeğim; sensin baki olan.. Ta ki dünyayı algılayışın
sona erene, bilincini var eden beynin gıda bulamayıncaya kadar. Bu
algıda sonsuzsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder